اروگوئه یک قدم به قانونی کردن ماری‌جوانا نزدیک‌تر شد
مجلس نمایندگان اروگوئه لایحه‌ای را تصویب کرده است که بر اساس آن فرآوری، توزیع و فروش ماری‌جوانا قانونی اعلام می‌شود. اگر این قانون توسط مجلس سنا تصویب و توسط خوزه موخیکا (Jose Mujica) نیز امضا شود، اروگوئه اولین کشوری در جهان خواهد بود که ماری‌جوانا در آن کاملا قانونی می‌شود.
طبق گزارش بی‌بی‌سی، لایحه‌ای که توسط مجلس نمایندگان تصویب شده است، “به دولت اجازه فروش ماری‌جوانا را خواهد داد”:
دولت مسئولیت “کنترل و نظام‌مند کردن واردات، صادرات، کاشت، فرآوری، تولید، تملک، انبار کردن، تجاری کردن و توزیع انواع ماری‌جوانا و محصولات جانبی آن” را بر عهده خواهد داشت.
خریداران باید در پایگاه مربوط به این امر ثبت‌نام نمایند و بالاتر از 18 سال سن داشته باشند. آن‌ها می‌تواند در ماه حداکثر 40 گرم ماری‌جوانا را از داروخانه‌های مخصوص خریداری نمایند و تا 6 گیاه ماری‌جوانا را نیز در خانه پرورش دهند.
اما این لایحه با مخالفت‌های شدیدی مواجه شده است. یکی از این مخالفت‌ها در مقاله‌ای در مجله اکونومیست با عنوان “آزمایش” چاپ شده است:
یک نظرسنجی در ماه گذشته نشان داد که 63% با این لایحه مخالف هستند. مخالفان ادعا می‌کنند با تصویب این لایحه مصرف [ماری‌جوانا] افزایش می‌یابد. اما موافقان لایحه می‌گویند ممنوعیت مواد مخدر نسبت به خود این مواد مشکلات بیشتری- به شکل جرم‌های سازمان‌دهی شده و خطر مصرف پنهانی- را در پی خواهد داشت.
اکونومیست همچنین مقاله‌ای در توضیح خود لایحه نیز منتشر کرده است.
Photo shared by @CannabisMagazin on Twitter.
این بحث سال گذشته، زمانیکه دولت اروگوئه از برنامه‌اش برای قانونی کردن فروش تحت کنترل ماری‌جوانا خبر داد، شروع شد.
این بحث در فضاهای آنلاین نیز دنبال شد و شهروندان و تحلیل‌گران اروگوئه و خارج از این کشور به جوانب مختلف این برنامه پرداختند.
در توییتر، سبا سانچز (@SebaSanchezuy) به کارهای اخیر قانون‌گذاران اروگوئه در مورد سقط جنین و ازدواج همجنس‌گرایان اشاره می‌کند:
Te recuerdo que sos parte de un momento único. Leyes sobre la interrupción del embarazo, el matrimonio igualitario y la marihuana. Pasa acá.
— Seba Sánchez (@SebaSanchezuy) August 5, 2013
من یادآوری می‌کنم که شما در لحظه حساسی قرار گرفته‌اید. قوانین مربوط به سقط جنین، ازدواج همجنس‌گرایان و ماری‌جوانا. این‌ها دارد در اینجا اتفاق می‌افتد.
در همین حال الخاندرو فیگوردو (@afigue2010) به مخالفت عمومی به این لایحه اشاره می‌کند:
Algo hay que destacar en los que impulsan y votan el proyecto de ley de regulación de marihuana. Poco les importó la opinión de la gente.
— Alejandro Figueredo (@afigue2010) July 31, 2013
باید نکته‌ای در مورد آن‌هایی که برای تصویب لایحه ماری‌جوانا تلاش می‌کنند و می‌خواهند به آن رای دهند توجه شود. آن‌ها به نظر مردم توجه نمی‌کنند.
کارلوس آلویسیو در وبلاگ Razones y personas: repensando Uruguay (استدلال‌ها و مردم: تفکری دوباره در باب اروگوئه)، می‌نویسد قانونی کردن ماری‌جوانا “یک راه‌حل است نه یک نوشدارو.” کارلوس به مباحث صورت گرفته اشاره می‌کند و می‌گوید که بسیاری از مردم اروگوئه از تصویب لایحه حمایت نمی‌کنند زیرا “تصویب این لایحه ما را بر سر دوراهی انتخاب بین دو شیطان قرار می‌دهد”:
Por un lado, esto implica aceptar que tenemos un problema, y que estamos en la peor situación. Por otra parte, también implica reconocer que la regulación es una solución, pero está muy lejos de ser una panacea. La literatura internacional sobre el tema reconoce la ausencia de soluciones o recetas universales al problema, y admite de hecho que no hay diseños óptimos. La solución para Uruguay será algo que iremos descubriendo juntos a medida que ganemos conocimiento y experiencia en el problema. Pero, para hacer esta búsqueda posible, el primer paso es regular.
از یک طرف، این بدین معناست که ما می‌پذیریم مشکل داریم و در بدترین وضعیت ممکن هستیم. از سوی دیگر، این امر همچنین بدین معناست که بپذیریم قانونی کردن ماری‌جوانا یک راه‌حل است، اما خیلی با نوشدارو بودن فاصله دارد. مقالات بین‌المللی که به این مورد پرداخته‌اند، عدم وجود راه‌حل‌های جهانی را برای این مشکل قبول دارند، و اعتراف می‌کنند که طرح مناسبی برای حل این مشکل وجود ندارد. راه‌حل اروگوئه چیزی است که ما میتوانیم از طریق آن تجربه و دانش بیشتری در مورد این مشکل کسب نماییم. اما برای آنکه این تحقیق و کنکاش را ممکن کنیم، اولین قدم قانونی شدن ماری‌جوانا خواهد بود.
تحلیلگر شیلیایی ادواردو وارگاس در Asuntos del Sur در مورد لایحه اروگوئه و اینکه این لایحه برای قانونی کردن مواد مخدر در منطقه چه معنایی دارد، می‌نویسد. او اینگونه نتیجه‌گیری می‌کند:
El desafío para Uruguay es grande. Ser pionero no es fácil. Sin embargo, el éxito de esta política también depende del resto de América Latina. Urge que el resto de países inicien revisiones profundas a sus leyes de drogas y tomando la experiencia uruguaya, junto con la de los estados de Colorado y Washington, finalmente piensen, diseñen y ejecuten políticas de drogas más humanas, serias y responsables. Es el momento para que nuestra región se sume a la visión y pragmatismo que llevará al país de Pepe Mujica a liderar con responsabilidad, con una regulación responsable.
چالش‌های پیش روی اروگوئه بسیار بزرگ هستند. اولین بودن کار آسانی نیست. اگرچه موفقیت این سیاست به کشورهای دیگر آمریکای لاتین نیز بستگی دارد. دیگر کشورها نیز نیاز دارند که در قوانین مواد مخدر خود با توجه به تجربه اروگوئه، و ایالت‌های کلرادو و واشنگتن در آمریکا، بازنگری کنند. با این کار سرانجام می‌توانند سیاست‌هایی جدی‌تر، مسئولانه‌تر، و انسان‌دوستانه‌تری را در مورد مواد مخدر طرح و اجرا نمایند. زمان آن است که کشورهای منطقه ما به عملگرایی و رویکردی که کشور پپ موخیکا را به سمت رهبری مسئولانه به همراه قوانین مسئولانه رهنمود می‌سازد، ملحق شوند.
