شلیک سربازان سریلانکایی به روی معترضین به آلودگی آب‌های زیرزمینی ناحیه گامپاها سه کشته و 45 زخمی به جای گذاشت.

پنج‌شنبه یک اوت سال 2013 بیش از هزار نفر در اعتراض به مقاماتی که نتوانسته‌اند آلودگی آب را کنترل کنند و منجر به کمبود آب آشامیدنی شده‌اند تجمع کردند. هنگامی که معترضین جاده اصلی کلمبو-کندی را در تقاطع ولیوریا (Weliweriya) مسدود کردند پلیس برای متفرق کردن آن‌ها شروع به پاشیدن آب و گاز اشک‌آور کرد. اما به دلیل عدم موفقیت در این امر ناچار به کمک گرفتن از نیروی نظامی شد.

به محض ورود ارتش به معرکه، آن‌ها مانع پوشش خبری و تصویری خبرنگاران و گروه فیلمبرداری شده و به تعدادی از آنان حمله کردند. بعداً مشخص شد که در هنگام درگیری‌ها، سربازان به کلیسای سنت آنتونی که معترضین در آن پناه گرفته بودند شلیک کرده‌اند. سربازان مادر روحانی صومعه را که به حمایت از معترضان پرداخته بود با اسلحه تهدید کردند.

جزئیات اتفاقات داخل کلیسا به تدریج توسط شاهدان عینی آشکار می‌شود. Rev. Fr. Lakpriya Nonis که کشیش ناحیه ولیوریا است به رسانه‌ها گفته که جای گلوله بر روی دیوار بتنی کلیسا قابل مشاهده است. کشیش‌ها و راهبه‌های کاتولیک کمپینی در اعتراض به حمله به کلیسای ولیوریا تشکیل داده‌اند.

اعظم امین (@AzzamAmeen) گزارشگر و تهیه‌کننده بی‌بی‌سی گزارش می‌دهد:

 

It's a war zone in Weliweriya, Army personal on ground says they had no option other than fire #lka #Battleforwater pic.twitter.com/svd4VZNBQF

— Azzam Ameen (@AzzamAmeen) August 2, 2013

ولیوریا تبدیل به یک منطقه جنگی شده است. ارتشی‌ها می‌گویند چاره‌ای جز آتش کردن نداشتند.

“We asked for water tanks & they sent us war tanks,went to road for water & they gave bullets” Weliweriya resident pic.twitter.com/mluRhG22JM

— Azzam Ameen (@AzzamAmeen) August 2, 2013

ما تانکر آب خواستیم اما آن‌ها تانک‌های جنگی را به سراغ ما فرستادند. برای آب به خیابان رفتیم اما آن‌ها به ما گلوله دادند. ساکن ولیوریا

برپایه اظهارات معترضان به کمبود آب، دفع اتفاقی فاضلاب از یک کارخانه تولید دستکش واقع در ندونگامووای ولیوریا، منجر به آلودگی آب و محیط این منطقه شده است. ساکنان بعضی از ده دهکده این منطقه با رهبری راهب اصلی معبدی در منطقه در اعتراض به این آلودگی خیابان‌ها را اشغال کردند. هرچند کمپانی مربوطه این ادعا را رد می‌کند.

ژنرال دایا راتنایاک فرمانده ارتش هیاتی را برای تحقیق در این زمینه منصوب کرده است. سخنگوی ارتش گفته است تکمیل گزارش دو هفته به طول خواهد انجامید. رئیس دادگاه گامپاها دستور تکمیل گزارش حادثه ولیوریا را داده است.

گروهی از خواص سریلانکایی در اعتراض به این حادثه بیانیه‌ای با عنوان “عدالت برای ولیوریا: زمانی برای خشم” منتشر کرده‌اند. سازمان‌هایی چون اتحادیه جوانان سوسیالیست برنامه‌های آگاهی‌بخش برگزار کرده و کمپینی برای محکومیت “حمله وحشیانه به شهروندان بی‌دفاع توسط نیروهای امنیتی” تشکیل داده‌اند.

 

Namini Wijedasa روزنامه‌نگار که درضمن یک مادر است در واکنشی آنلاین به این تراژدی در وبلاگش چنین نوشته:

خوابم نمی‌برد. دو روز متوالی است که ساعت سه صبح از خواب بیدار می‌شوم. تصاویر سربازان مسلح و تانک‌های جنگی که به روستاییان بی‌دفاع ولیوریا حمله می‌کنند جلوی چشمم رژه می‌روند.

وقایع در ذهنم ترکیب می‌شوند: آنچه از رویدادهای ولیوریا در فیلمبرداری آماتور تلوزیونی دیدم و آنچه از وقایع شمال، در ماه‌های پایانی جنگ نظامی با  ببرهای آزادی‌بخش تامیل در ذهن دارم.

غیرنظامیان در آن جنگ جان خود را از دست دادند. در ولیوریا نیز جنگ رخ داده است.

پس از واقعه ولیوریا همه چیز در حال سقوط است. عمدی نیست، اما دارد اتفاق می‌افتد. امروز زندگی ما در سریلانکا مثل این پارک است: توسط دولت ساخته شده، توسط دولت بزک شده، توسط دولت جهت داده شده و کنترل می‌شود و اگر از خط خارج شویم جهنم تعیین‌شده توسط دولت در انتظارمان است.

 

 

شنالی وادوگه (Shenali Waduge) در مقاله‌ای که در وبسایت وزارت دفاع منتشر شده ادعا کرده است که غیرنظامیان توسط عاملی “تحریک به حمله” شده‌اند. او اشخاصی را که علیه تیراندازی موضع گرفته‌اند همانند کسانی می‌داند که از گروه ببرهای آزادیبخش تامیل (LTTE) طرفداری می‌کردند.   

میشل الکساندر (Michelle Alexander) در شبکه لانکا اعتقاد دارد مسوولان باید سرزنش شوند نه معترضان:

معترضان ولیوریا تروریست‌هایی نبودند که به دنبال تکه‌ای از خاک این سرزمین باشند. آن‌ها آدم‌های معمولی بودند که به دنبال حقوق اولیه‌شان بودند. حق داشتن آب آشامیدنی سالم. اما به آن‌ها خون داده شد. مقامات فقط باید خودشان را از بابت این اتفاقات سرزنش کنند نه کس دیگری را.

حریم پیریس (Harim Peiris) در وبسایت گروندویوز در مورد قوانین دخالت نیروهای نظامی و احترام به رسانه‌ها سوالاتی طرح کرده است. دکتر Dayan Jayatilleka نیز در گروندویوز سوالاتی طرح کرده است:

چه کسی با نیروهای زره‌پوش مسلح به T-56 و تانک‌های جنگی به جنگ جمعیت معترضی که خیابان را بند آورده می‌رود؟ تصمیم‌گیرنده اصلی چه کسی است؟ معترضان مسلح نبوده و یقیناً سلاح‌های مرگبار در اختیار نداشتند. بنابراین امکان صدمه‌زدن به سربازان زره‌پوش را نداشتند. برخوردی میان سربازان مسلح و معترضانی که سنگ و دمپایی در اختیار دارند برخوردی نیست که استفاده از نیروی مرگبار در آن موجه باشد.

Meg روزنامه‌نگار، عکاس و بلاگر گزارش داده که دولت سریلانکا در حال تلف کردن وقت برای آزمایش آب در ولیوریا است. درحالیکه نمونه‌ها ماه‌ها قبل گرفته شده است. او نوشته:

به نظر می‌رسد دولت در حال وقت‌کشی است. وقت می‌خرد  تا بهانه موجهی برای لاپوشانی جرائم پیدا کند.

@NeelakandanS1 نسبت به برقراری عدالت بدبین است:

#Lanka: #FUTA demands Army Chief, Defence Secy. to resign over #Weliweriya incident.Never gonna happen. Culprits will roam freely. @DensiDj

— Neelakandani (@NeelakandanS1) August 8, 2013

از رئیس ارتش خواسته شده به علت حادثه ولیوریا استعفا دهد. اتفاقی که هرگز رخ نخواهد داد. مجرمان آزادانه پرسه می‌زنند.

ویدورا (@Apelankawe) توئیت کرده است:

Journalist loses job for reporting on #weliweriya. FMM had alerted about it earlier on #TNL talk show http://t.co/pWOZGjkVnf

— Vidura (@Apelankawe) August 8, 2013

روزنامه‌نگار به علت گزارش حادثه ولیوریا شغل خود را از دست داد. FMM این موضوع را در برنامه تلوزیونی خبری خود (#TNL) اعلام کرده بود.

نالاکا گوناوارد -@NalakaG- حملات ارتش سریلانکا علیه ببرهای تامیل (LTTE) در استان‌های شرقی و شمالی سریلانکا را در طول جنگ‌های داخلی سریلانکا مورد سوال قرار داد.

“If #Weliweriya shows policy of State…towards Sinhalese, how must they have conducted themselves in North & East?” http://t.co/PZugtpPohZ

— Nalaka Gunawardene (@NalakaG) August 4, 2013

اگر حادثه ولیوریا سیاست‌های دولت را در مورد سینهالی‌ها [بزرگترین گروه قومی سریلانکا] نشان می‌دهد … رفتار آن‌ها در شمال و شرق چگونه بوده است؟

Patta Pal Boru وبلاگ‌نویس می‌گوید:

بر خلاف تمامی ظاهرسازی‌های مدعی دموکراسی، دولت با این اقدام مستقیمش حق اعتراض صلح‌آمیز را زیر پا گذاشت.